Column Casper Burgering: ‘Prijsdynamiek aluminium blijft laag’

Foto van: Casper Burgering
Geplaatst door Casper Burgering

Het is wat mij betreft het minst sexy basismetaal. Er gebeurt maar weinig met de aluminiumprijs en dit blijft voorlopig zo. De prijs schommelt dit jaar tussen de USD 1.700/t en de USD 1.900/t.

De beweeglijkheid in de prijs neemt alleen flink toe bij geopolitieke gebeurtenissen, veranderend overheidsbeleid of grote economische bewegingen. Dit brengt dan een spontane – soms grote – prijsschok met zich mee. Die ebt echter vervolgens weer langzaam weg zodra het stof neerdaalt. Wat zorgt voor de lage prijsdynamiek in de waardeketen?

Bauxiet en alumina

De verhouding is 4:2:1. Uit 4 ton bauxiet kunnen we 2 ton alumina (ook wel: aluminiumoxide) maken. Primaire smelters transformeren de 2 ton alumina vervolgens via elektrolyse in 1 ton zuiver aluminium. Ongeveer 8% van de aardkorst bestaat uit bauxiet, dus daaraan geen gebrek. Hiermee kunnen we grote hoeveelheden alumina mee maken. En dit gebeurt op grote schaal. Een overaanbod van alumina is het gevolg en houdt de prijs laag. Deze lage prijs van alumina noodzaakt de raffinaderijen om in hun capaciteit te snijden, maar dit gaat langzaam. De prijs van alumina blijft daarmee voorlopig laag. Het zorgt voor lagere inputkosten voor smelters en dus een lagere prijs voor aluminium.

Het mooie van aluminium is dat het oneindig recyclebaar is. Wat het nog mooier maakt, is dat het smelten van secundair aluminium (schroot) veel minder energie kost ten opzichte van primair aluminiumproductie. Dit vraagt om meer investeringen in secundaire aluminiumproductie. Daar zitten de voordelen, zeker ook voor de maatschappij. Het aanbod van schroot is echter enorm momenteel. Daarbij komt dat de vraag naar aluminium nu op een laag pitje staat, waarmee de vraag naar schroot automatisch ook lager is. Dit drukt de schrootprijs tot lagere niveaus.

Aanbod van aluminium

Het lijkt aanvankelijk goed nieuws. De output van aluminium in China is dit jaar tot en met augustus met zo’n 3% op jaarbasis gedaald. In theorie draagt het ertoe bij dat het overaanbod van China afneemt. Per saldo is het echter nog steeds een druppel op de gloeiende plaat. Bovendien komt de daling niet door structurele capaciteitsreductie, maar moesten fabrieken noodgedwongen stoppen met produceren door een overstroming en een explosie. Allemaal van tijdelijke aard dus. De voorraden in opslaghuizen met name in Shanghai blijven hoog en de Chinezen blijven exporteren tegen zeer competitieve prijzen.

Eindgebruikers

Het onrustige macro-economische klimaat zet een rem op veel activiteiten. Het verhoogt de onzekerheid in de keten, het verlaagt de investeringen en het drukt de eindvraag naar aluminium. Met name de auto-industrie staat momenteel onder druk. Zo lang een mondiale recessie op de loer ligt, blijft het sentiment laag. De wereld kwam onlangs samen in New York om te praten over het klimaat. Er werden afspraken gemaakt om de invloed van ‘moeilijk te verminderen’ (vaak industriële en zwaar vervuilende) activiteiten verder in te perken. Het gaat hier in het bijzonder om sectoren zoals de chemische industrie, de olie- en gassector, de luchtvaart en natuurlijk ook de staal- en aluminiumindustrie.

Ruim 50% van al het aluminium in de wereld wordt in China gemaakt. Daar wordt de meeste elektriciteit nog opgewekt uit steenkool. Het maken van primair aluminium is een sterk vervuilend proces. Verdere aanscherping van de milieuregels draagt ertoe bij dat de meest inefficiënte en sterk vervuilende capaciteit wordt gesloten. Dat brengt potentieel meer evenwicht in de markt.

Het antwoord op de aluminium malaise ligt in China. Dit land is als enige in staat om met de sector de weg in te slaan naar een gezondere markt en maatschappij.

Casper Burgering, ABN AMRO

Reageren?
redactie@vraagenaanbod.nl