Column Joachim Driessen: Coronabelasting

Vele ondernemers kregen van de belastingdienst een bijzondere brief, waarin stond, dat ze misschien wel een betalingsachterstand hadden bij het terugbetalen van hun corona-uitstel, maar of het zo was stond er niet bij, laat staan hoe hoog het bedrag aan schuld was. Dat wist de belastingdienst niet.

Het gevolg was dat met mij vele ondernemers gingen bellen met de belastingdienst, zonder overigens antwoord te krijgen op de vraag of er een achterstand was en hoe hoog dan. Ik kreeg als antwoord dat het een algemene brief was. Niet heel handig. Inmiddels heeft de belastingdienst laten weten dat er 60.000 ondernemers zijn, die nog niks hebben afgelost. Dat is niet onlogisch. Als je een horecabedrijf of kledingwinkel hebt en je verplicht dicht moest van de overheid en daarna een energiecrisis over je heen kreeg, hielp het beetje NOW of TvL niet.

Twee van mijn bedrijven hebben uitstel gekregen. De ene betaalt netjes iedere maand de aflossing, maar de ander kan dat niet. Deze heeft drie mogelijkheden: als veel modebedrijven kan ze faillissement aanvragen en een doorstart maken. Dan is ze in één keer van haar belastingschuld af; naar de andere schuldeisers is dat niet zo fijn. Ik denk dat veel ondernemers uit die 60.000 hierop aansturen. Net zolang wachten met betalen tot een faillissement door de belastingdienst afgedwongen wordt (en dat kan wel even duren) en dan alsnog een doorstart maken. Geen fijn proces.

De andere optie is om met schuldeisers om tafel te gaan om een crediteurenakkoord te bewerkstelligen. Zo’n akkoord kan bijvoorbeeld een schuldreductie van 50 of 80 procent zijn, waarbij de restschuld in één keer of in 12-maandelijkse termijnen afgelost wordt. Kies dan een moment, dat de reguliere crediteurenstand het laagst is, zodat dit voor je relaties niet al te hard aankomt. Ik zie in mijn praktijk de eerste voorbeelden dat dit slaagt bij de belastingdienst. Eenvoudig is het ook niet, maar het voorkomt wel een zware doorstart procedure met veel onzekerheid.

Tot slot kan een crediteurenakkoord ook juridisch afgedwongen worden via een zogenaamde WHOA-procedure. Met deze procedure worden crediteuren via de rechter gedwongen mee te werken aan een crediteurenakkoord. Dit is een alternatief als er crediteuren zijn, die dwarsliggen, maar kost meer en is ingewikkelder. Het is dus beter in een vroeg stadium met crediteuren in overleg te treden voor een gezamenlijke oplossing. Dan zou de belastingdienst ook mee moeten werken.

In plaats van brieven sturen zonder informatie en persberichten sturen dat er 60.000 ondernemers zijn, die nog niets terugbetaald hebben, zou de belastingdienst ook echt kunnen helpen. Bijvoorbeeld door ze te informeren op welke voorwaarden de belastingdienst bereid is mee te werken aan een crediteurenakkoord. Ik snap wel dat het voor de bedrijven, die netjes afbetalen hen niet prettig is als anderen onder hun schuld uitkomen. Maar, hoe ontstond die schuld ook alweer? O ja, bedrijven moesten verplicht van de overheid sluiten. Tijd dus voor echte hulp. Leuker wordt het er niet door, maar misschien wel makkelijker.

Joachim Driessen,

onafhankelijk adviseur

Reageren?

E-mail: redactie@vraagenaanbod.nl