Met 10 uur praktijkervaring directeur van een verspaningsbedrijf

Ineens van tweedejaars student naar directeur: het gebeurde Nobby Assmann (1978). Zijn vader kreeg een zwaar ongeluk en Assmann stopte zijn studie om het familiebedrijf voort te zetten. ‘We hadden op dat moment geen personeel. Zonder m’n vader dus geen inkomsten. Ik wist het meteen: stoppen met m’n studie en aan de slag.’

‘Tijdens de studie HTS werktuigbouwkunde had ik in twee jaar toch zéker al tien uur praktijkervaring opgebouwd. Niet echt de beste basis om een metaalbewerkingsbedrijf te runnen. Wél had ik wat ervaring in het bedrijf van m’n ouders. Conventioneel draaien en wat frezen.’ Zo vertelt Nobby Assmann, die direct na het ongeluk van zijn vader metaal alle taken op zijn bord kreeg: metaal bewerken en 3D meten, maar ook offertes maken.

Vader Peet Assmann verbleef een half jaar in een revalidatiecentrum. Door hard aan z’n herstel te werken kwam er geen rolstoel, maar een rollator. Sindsdien is hij weer dagelijks in het bedrijf aan het werk. Kort na zijn terugkomst schafte het bedrijf de eerste draadvonkmachine aan: een gloednieuwe Charmilles. Het vonken is belangrijk gebleven voor Assmann: met vijf vonkmachines brengt het bedrijf spiebanen, vierkante gaten, vertanding en ‘onmogelijke vormen’ aan die bijvoorbeeld niet gefreesd kunnen worden.

Acquisitie: spannend maar leuk

Alleen kwam het werk voor die draadvonkmachine niet vanzelf. Assmann vertelt: ‘Ik heb toen zelf bedrijven benaderd. Dat was wel spannend. Om als jong, onervaren broekie binnen te stappen en mijn verhaal te houden hoe fantastisch draadvonken is. Ik heb van negentig procent van de benaderde bedrijven opdrachten gekregen. Fantastisch, toch?! En tegelijkertijd een leermoment: ook nu nog benader ik potentiële klanten. Daar voel ik me niet te goed voor. We komen al jaren óm in het werk, maar er zijn altijd klanten die nóg beter bij je passen.’

Het draadvonken sloeg aan. Een paar jaar later is het bedrijf ook gaan honen. Toen kwam er opeens een lepmachine voorbij op marktplaats. Assmann: ‘Ik had geen idee wat leppen precies was. Ik wist alleen dat het heel nauwkeurig was.’ Achteraf bleek die machine geen topper. Maar de interesse voor leppen was gewekt. Al gauw verscheen er een goed werkende machine in de werkplaats. Kort daarop een grotere. Inmiddels staan er acht lepmachines in het bedrijf voor het leppen van heel nauwkeurige onderdelen voor allerlei bedrijven.

Naast het leppen is Assmann helemaal gek van 3D meten: ‘Mijn ouders kochten in 1990 de eerste 3D meetmachine – een handbediende nog. Dat was toen heel bijzonder. Ik was 11 jaar en mocht met de machine spelen. Zelf ontdekken hoe het werkt.’ Die ervaring kwam later goed van pas. Toen hij écht in het bedrijf ging werken, kwam er veel meetwerk voor andere bedrijven. In 2002 kwam er een CNC meetmachine. Eind 2019 werd die vervangen door een 3D meetmachine van het merk Zeiss. Ook kreeg de meetkamer een nauwkeurige temperatuurregeling. Binnen enkele tiende graad blijft de temperatuur constant op 20 graden Celsius.

In de prijzen

In 2020 organiseerde Zeiss een wereldwijde wedstrijd: de Zeiss #measuringhero awards. Met verschillende categorieën zoals ‘De meetmachine die het verst van het hoofdkantoor staat’, ‘De meettechnicus met de meeste diploma’s’, maar ook ‘Het grootst gemeten werkstuk’ en ‘Het kleinst gemeten werkstuk’. Assmann deed mee met een zelfgemaakt onderdeel van een gehoorapparaat van 0,4 x 0,4 x 0,03 mm – gemeten met tasters van 0,3 mm – op de 3D meetmachine. En met behulp van een stereomicroscoop. Hij won daarmee de award.

Het jaar erop waren er weer #measuringhero awards te winnen – dit keer in andere categorieën. Ditmaal deed Assmann mee in de categorie ‘gladste oppervlak’: een door hem gelept en gepolijst schijfje gehard staal met een ruwheid van Ra 0,00054 micron. Dat leverde zijn tweede #measuringhero award op.

Tussen beide awards door ook nog de fotowedstrijd van metaaladviesbureau P.K.M. gewonnen met de antieke Zeiss meetmachine die in de entree staat.

Van metaalbewerker naar filmster

Het hoogtepunt van de afgelopen 25 jaar? Assmann denk na en zegt: ‘Die 25 jaar overleefd hebben als bedrijf is misschien al een hoogtepunt op zich. Het is nog steeds elke dag hard werken. Daarnaast ben ik trots op de klanten waar we voor werken. Plus het mooie machinepark. En ook dat ik het 3D meten uitgebouwd heb en zelf met leppen begonnen ben. Heel bijzonder moment uit de afgelopen 25 jaar vindt Assmann zijn gastrol in enkele vlogafleveringen van Zeiss op YouTube. Het bedrijf publiceert wekelijks een vlog over meettechniek. ‘Om daarin een gastrol te spelen – in mijn eigen bedrijf – ja: dat was écht fantastisch.’

Meest bijzondere klus

In 25 jaar zijn er natuurlijk veel klussen voorbij gekomen. Enkele bijzondere: vier kabelschoentjes van tienduizend euro per stuk voor een universiteit. Enkele matrijzen voor suikerklontjes. Maar de meest bijzondere klus is waarschijnlijk deze: een beschadigd onderdeel redden door er maximaal 300 nanometer vanaf te leppen. Uitdaging – naast het leppen zelf – was het meten. Assmann gebruikte hiervoor een klassieke mikrokator meetklok van C.E. Johansson. Elk streepje: 100 nanometer. Door de klok goed af te lezen, kun je ook stappen van 20 à 25 nanometer inschatten. Door heel langzaam te leppen en regelmatig te meten, wist Assmann precies 300 nanometer (0,3 micron) van het dure, hardmetalen onderdeel te verwijderen.

Verschil met 25 jaar geleden

Op de vraag wat het grote verschil is met 25 jaar geleden, antwoordt Assmann resoluut: ‘In het begin zaten de klanten in de buurt: de meeste ín Zevenbergen, de rest binnen een straal van 20 km. Met de komst van de eerste website veranderde dat: klanten kwamen opeens uit heel Nederland en Vlaanderen.’

Later kreeg de meetkamer een eigen website: www.3Dmeten.nl Ook deze website zorgt voor nieuwe klanten, die hun producten na willen laten meten. De derde website is speciaal voor het maken van kalibratieblokken voor niet-destructief onderzoek: www.EDMnotch.com De eerste website in het Engels. Deze blokken hebben smalle gleufjes (EDM notches) die worden gemaakt met zinkvonken. Assmann: ‘Via die site heb ik bijvoorbeeld een regelmatig terugkerende klant uit de Alpen. Ze maken héle mooie onderdelen voor de ruimtevaart. Ik vind het een prettig bedrijf en zij zijn blij met mij.’ Deze klant vroeg om de gleufjes van 0,2 mm breed nóg smaller te maken: liefst 0,10 mm breed. Assmann: ‘Na lang onderzoek is me dat gelukt. Dat zet ik dan op de website – wat vervolgens weer nieuwe klanten aantrekt. Ik heb aanvragen gekregen uit onder andere Nepal, Kazachstan en Australië.’

De volgende 25 jaar

Assmann’s ouders werken nog steeds volop mee in het bedrijf. Hoe lang houden ze dat nog vol? Moeder Corrie (70): ‘Ik vind het nog steeds heel leuk om de administratie te doen.’ Vader Peet (74): ‘Het is fijn om je kind te ondersteunen en aan het werk heb ik geen hekel. Ik heb genoeg andere interesses en hobby’s, maar om bijvoorbeeld de héle week motor te rijden… tsja, dat gaat ook vervelen.’ Verder hoopt de familie Assmann de bestaande lijn door te zetten: nauwkeuriger leppen en meten. Af en toe een mooie machine kopen met weer meer mogelijkheden. ‘Op dit moment zijn we bezig met de aanschaf van een apparaat dat nanometers kan meten. Ik kan het zelf nog niet helemaal bevatten – haha!’ besluit Assmann.