21 mei. 2015
2 minuten
Het was de groepsleider van de afdeling expeditie die als eerste, uit angst voor wat komen zou gaan, koos voor een andere baan en zijn ontslag nam bij Squeeze. Iedereen voelde dat er onvoldoende inkomsten waren. De toon van de mails van Squeeze en zijn steeds meer directieve wijze van leidinggeven lieten geen onduidelijkheid te wensen over. Alsof er een grote zweep over de organisatie werd geslagen. De groepsleider had zijn sleutels bij de HR manager ingeleverd en was toen weggegaan. Eenmaal thuisgekomen in zijn vertrouwde omgeving brak de man.
Wat vooraf ging:
Aan het begin van de negentiger jaren komt een middelgroot familiebedrijf in de problemen als gevolg van de aanhoudende recessie. Twee broers, Smile en Squeeze, vormden al jaren de directie. Zij bezaten twee min of meer gelijke fabrieken. De spanningen tussen Smile en Squeeze liepen hoog op en het enige dat nog uitkomst bood, was de splitsing van het bedrijf. Wie er uiteindelijk sterker uit de crisis zou komen leek voor de omgeving wel duidelijk. Squeeze stuurde op structuur en zorgde ervoor dat alles was geregeld, hij zou zeker overleven en er een groots bedrijf van maken. Smile was daarentegen de innovator en visionair en was niet herkenbaar als de prototype directeur, mensen konden zich niet voorstellen dat hij succesvol zou kunnen zijn. Inmiddels zijn we twintig jaar verder, het is 2014 en beide fabrieken bestaan nog steeds.
Lees hier deel 17 van Smile & Squeeze
Angst
‘Ze zijn helemaal gek daar. Ik voel me al jaren schuldig voor dingen waar ik niets aan kan doen. Gewoon omdat ze me dat aanpraten, want onze manager heeft het natuurlijk nooit gedaan. Ik leef al jaren met de angst ontslagen te worden en ik ben blij dat het nu voorbij is. Het is toch ook niet gezond dat er zo veel negatieve energie is. Iedereen heeft zijn eigen verborgen agenda. Alle besluiten worden genomen op basis van mogelijk verlies van eigen aanzien of met een bepaalde belangrijke positie in het achterhoofd. Het is altijd hetzelfde: diegene met de meeste macht heeft gelijk. De dag dat ze eens gaan luisteren, ligt ver weg.’
Geloof in het goede van de mens
Bij Smile was er iets geheel anders aan de gang. De mensen bij Smile namen hun vrijheid iets te letterlijk en wilden nog wel eens doen waar zij zelf zin in hadden. Er was immers toch 100 procent vertrouwen, dus dat kon best. Smile ging uit van het goede van de mens. Hij geloofde in een optimum van productiviteit en kwaliteit als de mens maar intrinsiek was gemotiveerd en veilig kon werken. Deze voorstelling was wel erg rooskleurig en behoefde in praktijk nog wel wat aanpassingen, maar in principe bleef Smile bij zijn geloof in het goede van de mens. Deze houding sloot aan bij de gewenste autonomie van de medewerkers, waardoor zij blij waren bij Smile te werken.
Geen punten
Zowel Smile als Squeeze hadden in deze ronde het nodige te incasseren en het leverde hen geen punten op. Het bleef 3 – 0 voor Smile.